Blog
Παραγωγικές Επιχειρήσεις – Μεταποίηση – Βιοτεχνία
Άρθρο του Παύλου Ραβάνη,
Προέδρου του Βιοτεχνικού Επιμελητηρίου Αθήνας
στο επετειακό τεύχος του περιοδικού της Βουλής “Επί του Περιστυλίου” για τα 50 χρόνια από την Μεταπολίτευση
Τι δεν πετύχαμε ως χώρα τα 50 χρόνια της Μεταπολίτευσης και γιατί;
Εκ του αποτελέσματος και έπειτα από δεκαετίες συνεχόμενων κρίσεων, είναι προφανές πως το ακολουθούμενο παραγωγικό μοντέλο της χώρας, δεν ήταν αποδοτικό:
Η γιγάντωση και μείωση της ανταγωνιστικότητας του παραγωγικού τομέα, καθώς και καταφυγή στην παροχή μη διεθνώς εμπορεύσιμων υπηρεσιών.
Ως Χώρα, δεν πετύχαμε, την ισόρροπη ανάπτυξη των κλάδων της οικονομίας, με ταυτόχρονη υποστήριξη της κοινωνίας, με την παροχή αγαθών και ουσιαστικών ανταποδοτικών υπηρεσιών. Οι επιχειρήσεις και δη οι μικρομεσαίες παραγωγικές, δεν στηρίχθηκαν στην χρηματοδότηση και στην εξωστρέφειά τους. Ασφαλώς, τις τελευταίες δεκαετίες, συντέλεσαν αρνητικά, οι αλλεπάλληλες οικονομικές και η υγειονομική, ενεργειακή, κρίσεις, που είχαν ως αποτέλεσμα, τη φτωχοποίηση του Έλληνα πολίτη, με τη δημιουργία χιλιάδων ανέργων και το κλείσιμο χιλιάδων επιχειρήσεων, που αντικαταστάθηκαν από άλλες, μη παραγωγικές και «ανάγκης».
Ο δευτερογενής τομέας, της βιοτεχνικής και βιομηχανικής μεταποίησης, έχει συρρικνωθεί ανησυχητικά. Συμμετέχει πλέον στο 8% του ΑΕΠ, όταν ο αντίστοιχος μέσος όρος της ΕΕ είναι διπλάσιος. Η συρρίκνωση αυτή, έχει περιορίσει τα οφέλη στην οικονομία, από την πλουτοπαραγωγική πηγή της μεταποίησης, η οποία πέραν της σημαντικής συνεισφοράς στο ΑΕΠ, δημιουργεί μόνιμες και καλά αμειβόμενες θέσεις εργασίας.
Οι πολιτικές που εφαρμόστηκαν και εξακολουθούν να εφαρμόζονται, διεύρυναν τις ανισότητες και αύξησαν τα χρέη των νοικοκυριών και των επιχειρήσεων.
Αυξήθηκε η ενεργειακή φτώχεια και αχρηστεύθηκαν οι παραγωγικοί κλάδοι της χώρας. Η έλλειψη ρευστότητας, η υπερφορολόγηση, η υπερεισφοροδότηση, οι κατασχέσεις λογαριασμών, δημιούργησαν ένα άκρως καταστροφικό μείγμα στην παραγωγική βάση, και ειδικά στους βιοτέχνες.
Ποιους στόχους πρέπει να κατακτήσουμε την νέα περίοδο που αρχίζει;
– Αναπτυξιακή Υποστήριξη των Επιχειρήσεων
Οι βασικές προϋποθέσεις για τη διαμόρφωση ενός νέου εγχώριου παραγωγικού προτύπου περιλαμβάνουν πολύ-επίπεδες παρεμβάσεις τόσο στο επίπεδο ενίσχυσης της παραγωγικής βάσης όσον αφορά στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις.
-Αναβάθμιση κεφαλαιουχικού εξοπλισμού, τεχνολογικός εκσυγχρονισμός, καινοτομία προϊόντων και υπηρεσιών, διευκόλυνση παραγωγικών διαδικασιών τυποποίησης και ποιοτικής αναβάθμισης, κατάρτιση και δεξιότητες, έρευνα και ανάπτυξη, ενίσχυση μεταποιητικής αξίας, υποστήριξη παραγωγικών συνεργασιών και εξωστρέφειας, οικοδόμηση δικτύων διανομής.
-Σε επίπεδο θεσμικού και επιχειρηματικού περιβάλλοντος κόστη συμμόρφωσης για ΜμΕ, διευκόλυνση πρόσβασης σε χρηματοδότηση, ευνοϊκό φορολογικό πλαίσιο.
– Εμπορική Πολιτική
Η χώρα πρέπει να εκμεταλλευτεί την άριστη γεωπολιτική της θέση και να επενδύσει στη διαφοροποίηση της παραγωγής και τη δημιουργία προστιθέμενης αξίας από τη συναρμολόγηση τελικών προϊόντων, που θα δώσει δουλειά σε πολλούς κλάδους. Εδώ απαιτείται:
Συντονισμός όλων των κατακερματισμένων πρωτοβουλιών κρατικών και ιδιωτικών φορέων, ενημέρωση επιχειρηματιών για το διεθνή ανταγωνισμό, υποστήριξη συμμετοχής σε εκθέσεις,
– Νέου τύπου Εξωστρέφεια
Ενίσχυση των εξαγωγικών προσπαθειών που θα βασίζονται σε καλή ποιότητα, ανταγωνιστικό κόστος και έξυπνη προώθηση, μέσω απλοποίησης των σχετικών διαδικασιών και κατάρτισης των επαγγελματιών.
Απαιτείται κυρίως συντονισμός όλων των κατακερματισμένων πρωτοβουλιών κρατικών και ιδιωτικών φορέων. Στρατηγικό πλαίσιο ανάπτυξης σε εθνικό και περιφερειακό/τοπικό επίπεδο που ενδεικτικά θα περιλαμβάνει επιχειρηματικό πλαίσιο, αδειοδοτήσεις, χωροταξία, εξωστρέφεια (π.χ. υπηρεσίες υγείας και παιδείας).
Σχεδιασμός εργαλείων / αναπτυξιακών προσπαθειών / υποδομών και εξειδίκευση σε περιφερειακά και τοπικά σχέδια ανάπτυξης με τη συμμετοχή των ΟΤΑ, επιχειρηματικών, εκπαιδευτικών και κοινωνικών φορέων.
– Ανθρώπινο Δυναμικό
Η κατάρτιση του εργαζόμενου πρέπει να είναι υψηλής ποιότητας, αποτελεσματική και εξίσου σχετική τόσο για τον εργαζόμενο όσο και για τον εργοδότη.
Οι αλλαγές και μεταβάσεις στην αγορά εργασίας, απαιτούν αποτελεσματική αναβάθμιση υφιστάμενων και απόκτηση νέων δεξιοτήτων στη βάση διαπιστωμένων αναγκών, οι οποίες καθορίζονται από τα εργαλεία πληροφόρησης της αγοράς εργασίας, προκειμένου να ανταποκριθούν στις τρέχουσες και τις μελλοντικές ανάγκες σε δεξιότητες, οι οποίες καθορίζονται από τους εργοδότες και τα συνδικάτα σε όλους τους κλάδους και τα επαγγέλματα. Μία επιτυχής αντιστοίχιση μεταξύ προσφοράς κατάρτισης και αναγκών των επιχειρήσεων, αποτελεί μια βασική προϋπόθεση για τους εργοδότες προκειμένου να προσφέρουν κατάρτιση και για τους εργαζόμενους να έχουν πρόσβαση στην κατάρτιση.
Οι κοινωνικοί εταίροι και τα επιμελητήρια, πρέπει να διασφαλίσουν, ότι ο τρόπος με τον οποίο προσεγγίζουν την κατάρτιση εργαζομένων, συνάδει με ευρείες κοινωνικές, εκπαιδευτικές και εργασιακές προκλήσεις.
Ενίσχυση της επαγγελματικής εκπαίδευσης και κατάρτισης με στόχο α) τη μείωση των νέων που βρίσκονται εκτός απασχόλησης, εκπαίδευσης, και κατάρτισης (NEETs), β) την αναβάθμιση δεξιοτήτων στο ανθρώπινο δυναμικό και γ) τη διευκόλυνση της προσαρμογής των εργαζομένων στα διαρκώς μεταβαλλόμενα παραγωγικά πρότυπα.
– Δεύτερη ευκαιρία για την επιβίωση των επιχειρήσεων και Διευθέτηση οφειλών
Επιχειρήσεις που λόγω ευκαιριακής και άδολης αφερεγγυότητας, βρίσκονται σε αδυναμία εξυπηρέτησης των υποχρεώσεων τους , να μην οδηγούνται στην πτώχευση
Επιχειρήσεις -όταν πλέον δεν υπάρχει δρόμος επιστροφής- να κλείνουν με ευκολία και να μπορούν οι επιχειρηματίες να επιστρέφουν σύντομα στην οικονομική δράση.
Να υπάρχει μέριμνα για διακριτή συμπεριφορά ανάλογα με τον κλάδο – δεν είχαν όλοι οι κλάδοι τις ίδιες επιπτώσεις από την κρίση.