You are currently viewing Πώς τα διαρθρωτικά προβλήματα της οικονομίας θα γίνουν εργαλεία ανάπτυξης

Πώς τα διαρθρωτικά προβλήματα της οικονομίας θα γίνουν εργαλεία ανάπτυξης

Τα διαρθρωτικά προβλήματα που καλούνται να διαχειριστούν οι ελληνικές επιχειρήσεις, προκειμένου να αντιμετωπίσουν τις αλλεπάλληλες συνέπειες των κρίσεων – οικονομικών, επιδημιολογικών, γεωπολιτικών – των προηγούμενων ετών και ταυτόχρονα να αντιμετωπίσουν με αισιοδοξία το μέλλον, στο Β.Ε.Α τα έχουμε αναδείξει κατ’ επανάληψη.

Η αλλαγή παραγωγικού μοντέλου, η αύξηση της ρευστότητας από το Ταμείο Ανάκαμψης, η ριζική αντιμετώπιση του ιδιωτικού χρέους, η βελτίωση της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας, η μείωση των φόρων και του μη μισθολογικού κόστους, είναι μερικά μόνο από αυτά.

Αναλυτικότερα, πρωταρχική ανάγκη αποτελεί, να δοθεί στην μεταποίηση και στην παραγωγή, η προσοχή που τους αρμόζει, με βάση το βαθμό συμβολής τους στην εθνική οικονομία. Το νέο παραγωγικό μοντέλο της χώρας, επιτάσσει στροφή στην κουλτούρα της παραγωγής – κατασκευής, ενίσχυση των παραγωγικών κλάδων αγαθών που είναι διεθνώς εμπορεύσιμα και φυσικά εστίαση στους κλάδους που σχετίζονται με την διασφαλισμένη παγκόσμια ζήτηση.

Σε ό,τι αφορά στους πόρους του Ταμείου Ανάκαμψης ο ίδιος ο Πρωθυπουργός, έχει τονίσει την ανάγκη να ελαχιστοποιηθεί άμεσα το γραφειοκρατικό κόστος, κατά την διαδικασία της αξιολόγησης και έγκρισης των επενδυτικών προτάσεων, για τις πολύ μικρές – μικρές επιχειρήσεις και ταυτόχρονα να ενεργοποιηθούν περαιτέρω και οι τράπεζες. Αποτελεί κοινό τόπο, ότι οι μικρές επιχειρήσεις, λόγω των ιδιαιτεροτήτων που τις χαρακτηρίζουν, δεν έχουν την απαιτούμενη στήριξη, λόγω έλλειψης τεχνικής κατάρτισης, καθώς απαιτούνται πολύπλοκες διαδικασίες, για το μέγεθός τους.

Την ίδια στιγμή, είναι γνωστό σε όλο το φάσμα της οικονομίας, το πρόβλημα του ιδιωτικού χρέους, το οποίο, έχει ανέλθει στα 270 δις. ευρώ. Το νούμερο «μιλάει» από μόνο του και φυσικά δεν μπορεί να αγνοηθεί. Οι προσπάθειες που έγιναν μέχρι σήμερα, όπως ο εξωδικαστικός μηχανισμός, απέτυχαν. Μέσα σε ενάμιση χρόνο, έγιναν λιγότερες από 3.000 ρυθμίσεις, ενώ το 6% των οφειλετών, από χρέη της πανδημίας, έχει υπαχθεί σε ρύθμιση. Επομένως, ο κίνδυνος πλειστηριασμών και των «λουκέτων» είναι μπροστά μας. Χωρίς λύσεις, σε τέτοια κρίσιμα ζητήματα, δεν μπορούμε να είμαστε αισιόδοξοι.

Σε πρόσφατη δήλωσή του, ο Πρωθυπουργός ανέφερε ότι ένα από τα μεγάλα οφέλη της πράσινης μετάβασης, είναι ότι θα βελτιώσει την εικόνα του ελλείμματος τρεχουσών συναλλαγών, αφού ένα μεγάλο κομμάτι ενέργειας που μπορεί να παράγεται τώρα από πετρέλαιο ή από φυσικό αέριο, θα αντικατασταθεί από καθαρή ενέργεια, η οποία θα παράγεται από τον ήλιο και τον άνεμο. Πρόκειται σίγουρα για μια αισιόδοξη πρόβλεψη, αλλά μέσα στα επόμενα χρόνια πώς θα πορευτεί η μικρή και ιδίως η πολύ μικρή επιχείρηση, που έχει ήδη επενδύσει σε φυσικό αέριο, έχει ήδη χρεωθεί, έχει ήδη υποστεί ανατιμήσεις και δεν έχει κερδοφορία, εξαιτίας αυτής της ενεργειακής κρίσης;

Είναι λοιπόν μεγάλη ανάγκη, να θεσπίσει, η Κυβέρνηση άμεσα κίνητρα, για το πώς θα γίνει αυτή η μετάβαση για τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, καθώς μέχρι σήμερα δεν έχει υπάρξει κάτι σε αυτή την κατεύθυνση.

Για το ζήτημα των φόρων και ενώ βρισκόμαστε σε προεκλογική περίοδο, το μόνο που έχει ακουστεί, είναι η ελάφρυνση της μεσαίας τάξης, υπό την προϋπόθεση επανεκλογής της κυβέρνησης. Για τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις όμως, είναι ζωτικής σημασίας η μείωση των έμμεσων φόρων, ενώ στο ΒΕΑ κρίνουμε και ζητάμε σαν μόνη διέξοδο, τη μείωση ΦΠΑ και των ειδικών φόρων κατανάλωσης, καθώς και την επιστροφή των 120 δόσεων για τις ασφαλιστικές και τις φορολογικές εκκρεμότητες των επιχειρήσεων. Παράλληλα, ζητάμε άμεσα, την προσαρμογή της αύξησης των ασφαλιστικών εισφορών, με πλαφόν. Να μην συμπαρασύρονται δηλαδή, από το ποσοστό πληθωρισμού, αλλά μέχρι 3% το πολύ, ανώτατο όριο. Γιατί, αλλιώς, είναι ανέφικτη η είσπραξη και θα δημιουργηθούν νέες «κόκκινες» οφειλές.

Τέλος, στο ΒΕΑ μας βρίσκει απόλυτα σύμφωνους, η αύξηση των μισθών, αλλά για να ανταπεξέλθει η μικρή επιχείρηση, θα πρέπει να γίνουν μια σειρά από κινήσεις, όπως η μείωση του μη μισθολογικού κόστους και η υλοποίηση προγραμμάτων επιδότησης του μη μισθολογικού κόστους, για το σύνολο των εργαζόμενων, με ιδιαίτερη μέριμνα για όσους είναι κάτω των 25 ετών. Σε διαφορετική περίπτωση, υπάρχει ο κίνδυνος, πολλές επιχειρήσεις να μην αντέξουν την αύξηση και να προχωρήσουν σε απολύσεις ή αναστολή λειτουργίας.